Dat deze halve finale legendarisch is, komt doordat hij zo uit de hand is gelopen. "Het bloedbad van Melbourne" wordt hij wel genoemd. Freedoms fury vertelt aan de hand van interviews met de mannen die erbij waren - zeventigers nu - en veel historische beelden hoe het zover heeft kunnen komen. Met dank aan een vriendelijke Hongaar die 'm een maandje geleden in acht stukken op YouTube heeft gezet, kan ik nu op grond van eigen waarneming zeggen dat de documentaire zeer de moeite waard is, ook voor niet-poloërs.
Eigenlijk is het een klein wonder dat ik 'm zomaar heb kunnen bekijken. In het pre-internettijdperk was zoiets ondenkbaar. Liefhebbers van kleine sporten hadden het toen sowieso zwaar. Alleen als "Koning Voetbal" een weekendje vrijaf had, maakte je kans iets over je favoriete sport te zien of te horen. Dat het nu anders is, danken we waarschijnlijk aan wat Chris Anderson the Long Tail heeft genoemd. De kern daarvan is dat internet ervoor zorgt dat voor elk product of artikel, hoe obscuur ook, wel belangstellenden te vinden zijn. De verkoop daarvan levert bij elkaar zelfs meer op dan een paar bestsellers. De les die aanbieders daaruit volgens Anderson moeten trekken: Forget squeezing millions from a few megahits at the top of the charts. The future of entertainment is in the millions of niche markets at the shallow end of the bitstream.
Aangezien archieven het ook van niche markten moeten hebben, is dat een bemoedigende boodschap. Kennelijk hebben we de toekomst. Blijft nog de vraag hoe je die niches dan bereikt. Anderson weet het wel: maak alles beschikbaar, halveer je prijzen en laat anderen je producten aanbevelen. Dat laatste is natuurlijk een echte web 2.0-strategie. Andersons verhaal is dan ook vooral geïnspireerd door het succes van onder andere Amazon en iTunes. Maar er zijn ook Long Tail-succesverhalen die helemaal niet zo web 2.0 zijn. Dicht bij huis zelfs. Denk maar eens aan Boekwinkeltjes.nl, de site waarmee kleine antiquariaten hun tweedehands boeken aanbieden. De site ziet er niet uit, maar is wel heel effectief. Je vindt er wat je zoekt. Ga via Google op zoek naar een oude boektitel en de kans is groot dat je bij Boekwinkeltjes.nl terecht komt. Op die manier hebben de antiquariaten bijna een kolos als De Slegte van de markt gedrukt.
Maar ik dwaal af. Ik wilde eigenlijk uitleggen waarom die waterpolowedstrijd uit de hand liep. Dat zit zo: de Olympische Spelen van Melbourne hadden plaats van 22 november tot 8 december 1956, dus nog geen twee weken nadat de Sovjet-Unie de Hongaarse Opstand had neergeslagen. Tijdens de gevechten had het Hongaarse poloteam opgesloten gezeten in een trainingskamp net buiten Boedapest. Daar hadden ze de geweerschoten gehoord en de rookwolken gezien, maar verder alleen kunnen raden wat er precies aan de hand was. Pas toen ze via Tsjechoslowakije naar Australië waren gebracht, hoorden ze wat er was gebeurd. Hoewel ze eigenlijk niet meer wilden spelen, begonnen ze toch aan het toernooi. En toen moesten ze in de halve finale tegen de Russen ...
7 opmerkingen:
Vanavond ga ik zeker even naar dat filmpje kijken. Maar ja, sport en politiek gaan zelden goed samen, al leent de politiek allerlei termen bij de sport. Wat dacht je van: de aftrap van 23 archiefdingen ? O nee dat is geen politiek. Zou de ambtenarij dan op zijn beurt weer termen van de politiek overnemen ? Nou ja en dan heb je natuurlijk die vreselijke ramp tijdens de Olympische Spelen in München. Ik vind spocht vreselijk belangrijk, maar de politiek moet ver weg gehouden worden. Bij de weg: Feijenoord-Ajax is dat nou sport, politiek of een social case ?
Leuk dat je geïnteresseerd bent. Als je 'm helemaal wil zien, moet je er wel wat tijd voor uitrekken, want alles bij elkaar duurt-ie zo'n 80 minuten. De beantwoording van de vraag of Feyenoord-Ajax sport, politiek of een social case is laat ik liever aan de deskundigen op dit terrein over, zo iemand als Digispork bijvoorbeeld.
De Long Tail-theorie werd tegengesproken door econoom Will Page en weer verdedigd. Springlevende theorie dus. Meer o.a. op http://www.frankwatching.com/archive/2009/01/20/schrijf-de-long-tail-theorie-nog-niet-af/
Ik vind het een leuke inleiding op waar je heen wil met die long tail. Anderson's theorie lijkt zich vooral te richten op bedrijfseconomische principes. Maar bibliotheken en archieven (en videoliefhebbers) zijn in die zin niet met geld verdienen bezig.
Wel denk ik dat je met - even op flickr focussen - met hele gespcialiseerde en unieke foto's een groeiende schare liefhebbers. De aandacht hierop vestigen is eigenlijk niet zo heel erg moeilijk als je slim gebruik maakt van sociale media. Misschien zelfs in een mix met de traditionele PR en marketingkanalen.
Die film is fascinerend! Al meteen bij minuut 3:30 waarin de oude heren in het zwembad een balletje overgooien en elkaar nog net zo makkelijk 'soppen'! Hij staat op de lijst van 'nog te zien!'. Bedankt voor de tip.
@23 dingen: Anderson's verhaal gaat over geld verdienen, zeker. Maar het gaat ook over hoe internet vraag en aanbod bij elkaar kan brengen - en in die zin is wat hij te melden heeft wel degelijk relevant voor archieven (voor bibliotheken misschien minder, maar die hebben dan ook een heel ander product). De laatste alinea van het artikel dat www2.0 aanhaalt onderstreept dat ook.
Het doet me deugd dat je die film goed vindt. Afgaand op je beschrijving heb je een fragment uit het eind van de documentaire gezien. Dan leggen de kemphanen van weleer het weer bij. Een happy end in goede Hollywood-traditie.
Daar heb je zeker een punt! In bibliotheken is men jaren geleden eigenlijk al afgestapt van 'een mooie collectie opbouwen'. Een tijd geleden ging het er over dat er in Nederlandse openbare bibliotheken slechts enkele tientallen exemplaren van een nieuwe Erasmus vertaling beschikbaar waren. Tegenwoordig wordt er vooral gekeken naar uitleencijfers. Dus ... in mijn dorpsbieb zijn 8 exemplaren van de laatste Dan Browne, om maar wat te noemen.
Het einde van de film! hehe... dan moet ik 'm zeker helemaal gaan zien. Hij is, meen ik, ook in NL uitgezonden. Andere Tijden Sport? Kan dat?
Long tail verhaal/discussie blijft razend interessant. Ik geloof wel dat er voor ieder aanbod een vraag is, zelfs voor filmpjes over waterpolo. De door jou aangedragen documentaire heb ik nog niet afgekeken, maar is fascinerend en roerend. Eerlijk gezegd blijf ik zappend voor de tv wel hangen bij dit soort films en ik denk niet dat ik de enige ben. De combinatie geschiedenis, sport, politiek fascineert en om welke sport het dan gaat is eigenlijk minder belangrijk.
Feyenoord-Ajax is overigens gewoon sport (als Feyenoord wint) en oorlog (als we verliezen).
Een reactie posten